آئین مستان

گفتی دنیا بی تو زندونه

مردن واسهء تو آسونه

بعد تو که چیزی نمیمونه

او به تو گفت باشه خواهر

سهم تو این دو دلاور

اجر بابا در

ای قربون تو و پسرات

سربازای کرب و بلات

ای قربون مهر و وفا،بی بی جان

گفتی که جلوی این لشکر

باشی دوتایی مثل حیدر

بگیریم تقاص علی اکبر

به تو گفتن باشه مادر

کرب و بلا میشه خیبر الله اکبر

ای قربون تو و پدرت

سربازای با جگرت

اون دوتا قرص قمرت بی بی جان

ای قربون تو و پسرات

سربازای کرب و بلات

ای قربون مهر و وفا بی بی جان

گفتی ولی خدا تنهاس

هر روز برای ما عاشوراس

تا ابد پرچم حسین بالاس

هر دمو هر روزو هر شب

دل شده از تو لبالب، لبیک یا زینب

ای قربون تو و علمت

قربونی های حرمت

سربازای هم قسمت بی بی جان

ای قربون تو و پسرات

سربازای کرب و بلات

ای قربون مهر و وفا بی بی جان

شب شب طفلان زینبه گریه کنید پای علم

یاد کنیم از شهیدامون شب مدافعان حرم

زینب دو تا سردار و دو تا شیرِ دلاور داره

زینب دو فدایی شبیه قاسم و اکبر داره

به این دو تا شیر نر ماشاالله

به این دو تا گل پسر ماشاالله

پیچیده بین کربلا از عون و محمد این رجز

حسینی بمان حسینی بمیر

امیری حسین و نعم الامیر

عون و محمد تو میدونن چه رزم جانانه ایِ

قصهء زینب تو عاشورا قصهء دلدادگیِ

زینب مثه کوهه که سپر واسه برادر میشه

جنگ دو تا شیره مثه جنگای پیمبر میشه

ای نوه های علی ماشاالله

فداییای ولی ماشاالله

پیچیده بین کربلا از عون و محمد این رجز

حسینی بمان حسینی بمیر

امیری حسین و نعم الامیر

زینب کبری پریشونه داره تماشا میکنه

گلای بی جونشو حالا فدای آقا میکنه

بیرون نمیاد از توی خیمه که مبادا اینجا

شرمنده زینب بشه پیش چشم این نامردا

بالا سر بچه هاش تو میدونه

تن جیگر گوشه هاش غرق خونِ

به این دو تا شیر نر ماشاالله

به این دو تا گل پسر ماشاالله

میرسه این پیام زینب پای ولایت روز و شب

حسینی بمان حسینی بمیر

امیری حسین و نعم الامیر

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَعَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُوَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِوَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ...

رخصت بده دو طفل خودم را فدا کنم

این فیضِ روسپید شدن را ز من مگیر

هم دختر شهیدم و هم خواهر شهید

این مادرِ شهید شدن را ز من مگیر

باید عزیز را به فدای عزیز کرد

در خیمه غیرِ این دو ، عزیزی نداشتم

غیر از دو طفل خود که به قربانِ تو کنم

در خیمه ام برای تو چیزی نداشتم

بیهوده می زنند همه لافِ عاشقی

کس نیست عاشق تو به مانند زینبت

ای هست و نیستم به فدای تو یا حسین

ناقابل است جان دو فرزند زینبت

خوشبخت خواهری که تو باشی برادرش

تا سایۀ تو هست ، دگر غم نمی خورَد

فرزند اگر چه که همه دنیای مادر است

دنیای بی تو هیچ به دردم نمی خورَد

از هر چهار سو به تو شمشیر می زنند

باید برای خود سپری دست و پا کنی

از خیمه ام دو تا سپر آورده ام حسین

باید که هر دو تا پسرم را فدا کنی

سخت است دست و پا زدنِ بچه های من

اما فدای طفل رباب و سکینه ات

سخت آن بُوَد که داخل گودال بنگرم

خنجر به دست ، شمر نشسته به سینه ات

گیر یه عده نانجیب افتادی خواهرت بمیره

هدیه هامو قبول کنی داداشی جای دور نمیره

دوتا دلاور رشید جنگاور و رزم آورن

از نسل پاک جعفر و شاگرد رزم حیدرن

عون و محمدم فدات داداشم

دسته گلام نذر چشات داداشم

بذار که جون بدم برات داداشم

نکن امیدم نااُمید، میخوام که باشم روسپید

 بذار بشم مادر شهید

داداش حسین داداش حسین........

دستمو رد نکن داداش نذار قسم بدم به مادر

بزرگشون کردم بشن فدای کربلات برادر

برید کنار داییتون یاریش کنید تنها شده

برید به جای باباتون که نوبت بابا شده

برید نشون بدید دایی غریب نیست

برید نشون بدید که بی حبیب نیست

دایی خجالت بکشه عجیب نیست

عون و محمدم فدات داداشم

دسته گلام نذر چشات داداشم

بذار که جون بدم برات داداشم

منتظرم تو خیمه ها، دسته گلای کربلا

خدانگهدار شما

داداش حسین داداش حسین........

خالی شد خیمه گاهت، غربت توی نگاهت

جانا بمیرم الهی برای آهت

سهمم رو آوردم برا سپاهت

تنهای این صحرایی، مگه من مردم تنهایی

آوردم این دو فدایی

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

این زخم زخم فراقه، مردن یه اشتیاقه

آقا حالا که فصل خزون باغه

دست بگذار رو قلبم ببین چه داغه

آهت مثل شمشیره جون ما رو میگیره

واسه ی موندن دیگه دیره

من اسیر نگاه تو ام تا ابد تو سپاه تو ام

که فدایی راه تو ام

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

ببین این قوم قتال دارم میرم من از حال

مثل یه کوه تنها یه مرغ بی بال

با لب های تشنه میرم به گودال

دریا گودال سر تا سر، خون میجوشه از پیکر

 میمیرم من پیش مادر

به فدای نفس زدنت تن بی سر و بی کفنت

پره زخمه همه بدنت

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

ای یار غریبم ای بی یار و یاور

خونه از غربت تو، دل خواهر

خیلی بیقرار و بی تابم برادر

خونه از غربت تو، دل خواهر

نبینم بیقراری تو، اگه یاری نداری تو

ولی داداش حسین جانم

ببین خواهر که داری تو

ولی داداش حسین جانم

ببین خواهر که داری تو

نزن رو مو زمین داداش

پای حرفم بشین داداش

به دست خود کفن کردم

پسرهامو ببین داداش

حسین جانم ببین زینب

برات آورده قربونی

نزار شرمنده شه داداش

با این چشمای بارونی

امون ای دل امون ای دل.....

از این نذر ناچیز شرمنده ام به جونت

جون این پسرها الهی شه به قربونت

از زینب قبول کن تا مثل جوونت

جون این پسرهام الهی شِه به قربونت

میخوام مثل علی اکبر، برای تو بشن بی سر

میخوام این نوگلای من برن میدون بشن پرپر

میخوام اهل جنون باشن ، تا اهل آسمون باشن

میخوام داداش برای تو به غرق خاک و خون باشن

میرم از خیمه میبینم به زیر دست و پا میرن

میرم از خیمه میبینم که روی نیزه ها میرن

امون ای دل امون ای دل.....

با جسمی پر از خون برگشتن پسرهام

حالا سربلندم برات پرپر شدن گلهام

داره هی میریزه اشک شوق چشمام

حالا سربلندم برات پر پر شدن گلهام

بذار من هم به پای تو بشه جونم فدای تو

به عشقت من بشم داداش شهید کربلای تو

نذار تنها بمونم من ، با این غم ها بمونم من

نگو باید بری میدون چجور اینجا بمونم من

نگو باید بمونم تا ببینم روی نِی میری

ببینم زیر اون خنجر داری جون میدی میمیری

امون ای دل امون ای دل.....